11 Şubat
Yapraklar yeşile döndü burada,
Kurbağalar ötüşür kimbilir hangi derede,
Sosyal mesafenin bittiği orada,
Ne kadar kolay denirmiş, bitti deme.
Yıldızım vardı benim güneşten sıcak,
Çıkmak istemediğim biricik döşek,
Kapısından geçemediğim eşik,
Mevsim geçti, eşik gitti deme.
Sohbeti cananı canımdan ettiler,
Sivri dille damarımda kanımdan ettiler,
Yolum şaştı benim, mekanımdan ettiler,
yolumu aydınlatan ışık yitti deme.
11 Şubattı, belim büküldü,
Yüreğim niye orta yere döküldü,
Beynimde bak alevler yakıldı,
Ateşti, küle döndü, bitti deme.
Bir mevsimlik muhabbet mi bizimkisi,
Talihin elinde oyuncak sizinkisi,
İftiranın bilmem kaçıncısı,
Yoruldum, sözüm yetti deme.
Her şeyde sen haklısın,
Dünyanın en büyük aklısın,
Akılsızlar burada beklesin,
Yüreğim sosyal mesafe, ışık gitti deme.
Hangi kuşların ötüşü duyulur oyunlarda,
Merada kurdu bekleyen koyunlarda,
Asılsız iftiralar duyumlarda,
geçti gitti, sözüm bitti deme.
Düşün, bir kez daha düşün,
Yastığa koyduğun akşam başın,
Mumu söndürmek mi senin işin,
yolun söndü, nefretim yuttu deme.
Bir devir daha mı kapanıyor,
Eşikte yüreğim bak kanıyor,
Kapılar ardında umudum sönüyor,
Sorun senin sorunun, yetti deme.
Zemheride kara büründü elim,
Lal oldu sustu yine dilim,
Ateşten etrafa saçıldı külüm,
Esti gitti, bitti deme.
Bu kadar mıydı bana nazarın,
Bilmem kaçıncı seferin,
İşte gördüğün senin eserin,
Tabelasını çaktığın mezarın,
Herşeyi yuttu, 11 Şubat gitti deme.
Ruhlar ikiz doğar, tek ölür yetti deme.
Süleyman Yüksel