Zaman! Sen ne acı gerçeksin. 45’i yılı nasıl da harmanladık. Tükenmez kalem dediler elimize verdiler. Tükendiğini gördük. Göz yaşı siler dediler geçmişi. Silinen biz olduk. Zaman sen ne acı gerçeksin. Bir bardak suyu elimize verdiler. Susuzluğumuz geçsin diye. Yılları zehir diye içtik. Nisan gibi mayıs ayı da geçiyor. Geçen ay mıdır? Dün dünde kaldı. Yeni şeyler söylemek lazım. Geçmişinden kurtulabilenlerden olabilmek ne önemli. Bugünü yaşamak isterken geçmişte kalabilmek ne kötü.
Her gün güneş yeniden doğuyor. Her gün biraz daha yaşlanıyoruz. Hiç birimiz aynı değiliz. Hiç birimiz masum değiliz. Hayatı resetleyebilmek ne önemli.
Neyzen Tevfik’in dediği gibi
“geçer, bu da geçer
Her demde geçer.”
Ana kucağında nasıl huzur bulur bebek. Mezar nasıl arzular taze ölüyü. Ona taze olan yaşamın bayatı. İşte insanın gerçek hayatı.
Cemal Nadir’e sormuşlar soyadınız Güler ama siz gülmüyorsunuz diye. O da adım da Nadir demiş. Gülümseyebilmeniz dileklerimle.
Tecrübeniz başkasına ışık mı tutar sandınız. Yaşadıklarınızdan başkaları ders alır mı sandınız. Hayatı biri yaşar, diğerleri tecrübe eder mi sandınız… Herkes kendi tecrübe etmediği sürece gerçekle yüzleşemez. Senin anıların sadece hikâyeden ibarettir ona. Her hikâyenin de sonu var.
Rahmetli amcam ölüm temizliktir derdi. Önceleri anlamakta zorlandığım gerçeği zaman öğretti bana. Ölüm de temizliktir, zulüm de. Zulüm görmeyen nereden bilecek o tortuyu. Anomalilerin yumağında harmanlanan kim sizce. Her biriniz kendiniz mi olduğunu sanıyorsunuz? Harmanın tozunu yutan mısınız, yoksa yutulan mısınız? Kim yutturdu size?
Zaman sen ne acı gerçeksin. Ne anlat hikâyeni ne de kendin hatırla. Unut her şeyi. Adını da unutmalısın mesela. Anneni de unut babanı da. Kimsin onu da unut. Tabularaza olmalı zihin. Ama o yüce kudret silmiyor hiçbir şeyi. Öyleyse ders almalı insan. Yarına umutla bakmak için unutmamalı. Unutturmamalı. Söz verdiklerimiz sözümüzün namus olduğunu bileceklerdir. Hayat bize en azından bunu öğretti. Kırmadan ama bir nebze kırılarak yürüyeceğiz. Kırdığımızın farkında olamadan ama bir taraf buruk yürüyeceğiz ve bekleyeceğiz. Sabırla, Umutla, gayretle, ama en öenmlisi inançla bekleyeceğiz.
Süleyman Yüksel