Aşıklar Parkı 2
Bak gök kubbede yıldızlar kümelenmiş,
Gözerim seni arar, ay ışığım nerdesin.
Buram buram dillerde türküler namelenmiş,
Suskun kulaklarımda sözlerin, ay ışığım nerdesin.
Bir pencereydi ufukta aralık,
Etraf kuzguni, zifiri karanlık,
Aylardan ocak, zemheri serinlik,
Üşüyorum, çok üşüyorum, ay ışığım nerdesin?
Toplar toplandı, yıldızlar dizildi,
Her bir köşeye anılar süzüldü,
Üstümde kurşuni ağırlık, altında kim ezildi?
Nefes alamıyorum, ay ışığım nerdesin?
Selvilerden sıralı sedirler örüldü,
Ölüm çığlığı tümülüste dirildi,
Böcek kımıltısında etrafım sarıldı,
Korkuyorum, çok korkuyorum, ay ışığım nerdesin?
Kahpe gözyaşı mıydı dudaklarım,
Bak buz kapladı dünyamı, dondu saçlarım,
Takatim kesiliyor, tutmuyor bacaklarım,
Yılanlar kemiriyor, eriyorum, ay ışığım nerdesin?
yolda bulduklarımıza, değişmediklerimiz vardı bizim,
Bir an için değil, bir ömürdü sözüm,
Güneşte bile ağrıyor bak artık dizim,
Yere kapaklandım, düşüyorum, ay ışığım nerdesin?
Aşıklar parkı bak boş kaldı,
Gözbebeklerim ummana saçıldı,
Bir şilte üstünde bir hoşça kaldı,
cesedim seni bekliyor, ay ışığım nerdesin?
Aynada zahiri görüntüm yalan,
Mutlu mudur geride kalan,
Dişhekimi değilim ismim Süleyman,
Yüreğim sende kaldı, ruh ikizim nerdesin?
Hasretim sende kaldı, ay ışığım nerdesin?
İsmin bende kaldı, ruh ikizim nerdesin?
Süleyman Yüksel