Aşıklar Parkı 3
Aza razı değil gönül, çoğu istemeye cesaretim yok.
Yıldızlar elimde boncuk-boncuk, güneşe esaretim yok.
Önüme serilen onca şey minnet midir?
Gözlerin sonsuzluk, yüreğin cennet midir?
Elimde hilal, bir yanı aydınlık, bir yanı karanlık,
Karşıma çıkıversen ne olur bir anlık.
Senin için gözümde biriken denizler gibi,
Her an yüreğimde fışkıran izler gibi.
Tut elimi bir gün yeniden,
Ne kadar çok istedim seni ben.
Kanayan parmaklarım, bir gazi midir?
Pür dikkat beklediğim, yar mazi midir?
Ruhumu ince ince titreten nefesisin,
Alev dolu zamanın ayak sesisin.
Yorgun beyhude işte yine bakışlar,
Çok yoruldum, bitsin bu yokuşlar.
Boynumda yafta, gözyaşımla yağlıyorum,
Yitirdim yarimi, bahtıma ağlıyorum.
Ne istedin de benden almadın?
Ellerim boşlukta, sende kalmadın?
Bir gün güneş Doğacak yine
Dönecek talih tersine.
Aşıklar Parkı gibi güzelsin,
Ömür kısa, beni neden üzersin?
Zamanın çarkı döndürüyor gözlerimi,
Kulakların değil, yüreğin duysun sözlerimi.
Geçirdiğimiz artık bu son gece midir?
Pelesenk ismin dudağımda son hece midir?
Kemale eriyorsa yürek, ezilen ben miyim?
Acı çekiyorsa deniz, gezilen ben miyim,
Yüreğim sende derdin, kalbin bendedir,
Yüreksiz bedenler şimdi nerdedir?
Aşıklar Parkı’nın ağaçları filizlendi yeniden,
Seni özledim, çok özledim seni ben.
Yakıştır gülüşlerini gülistan ol yollarıma,
Çiçek ol, bahar ol, koş yollarıma.
Saçlarının her teli nefesimle alevlensin,
Cehennem dolu hayat, cennet oluversin.
Süleyman Yüksel