Aşıklar Parkı 1
Bir akşam daha senle doluyor,
Hayallerin alnında, boncuk boncuk ter gibisin,
Kapı zillerinde sesin çalıyor,
Başka sese ne hacet, burnumda tüter gibisin.
Ay içinden kızıl yıldız doğar mı?
Su, hiç karnındaki balıkları boğar mı?
Gökyüzü kupkuru, buluttan yağmur yağar mı?
Ufukta gökkuşağı çizer gibisin.
Toprağa bulandım rüzgarda tozan gelsin,
Sokaklar ışıl ışıl mezarımı kazan gelsin,
Aç kurtlar etrafta, derimi yüzen gelsin,
Dallarım kurudu, kaleme aç defter gibisin.
İzmir yandı, ağaçların gözyaşı uzak,
Her şey yakın bir sen, bir sen yasak,
İçimden kuşlar havalanıyor elimde boş tüfek,
Kurtaracak dal arıyorum, yanımda biter gibisin.
Adın pelesenk olmuş burası aşıklar parkı,
Üstümüzden zıpkın gibi geçti işte feleğin çarkı,
Süvarisini arıyan doru bir atın terki,
Beni mezarımdan zamana çeker gibisin.
Ölü toprağı mı örtüldü üstümüze,
Kan doldu, hasret doldu testimize,
Ayın şalkını umarken, dilimiz lal oldu dostumuza,
Kulaklarımda bülbül misali öter gibisin.
Akşam oldu, yine karanlık süzüldü geceden,
Torbası elinde Noel Babayı bekledim bacadan?
Turnalar gibi muska yaptırdığım hocadan,
En gizli, hayır diyemeyeceğim hatır gibisin.
Süleyman Yüksel