Kahvenin Hatırı
Kahveyi tek başıma içtim,
Kırk yıl hatır sana düşer mi?
Sonunda gözümden de geçtim,
Ağlamakla gözlerin şişer mi?
Çağıl çağıl çağılırsın,
Bir üflesem dağılırsın.
Evet Gökyüzünde bulut Yok,
Lakin yağmurumda boğulursun.
Yurdum yedi bölge ve şehir şehir,
Yaz geliyor ormanlar cayır cayır,
Hangi paranın rengi avutur seni?
Alacağın her nefes zehir.
Narsistsin herkes senin için kukla,
İstersen bir etrafını yokla,
Domino taşı gibi dağılır bir gün,
İçeceğin kahveyi kendi hatırına sakla.
Gülüyor gözlerin parlayan ay mıdır,
Belin kıpır kıpır kalçaların yay mıdır?
Geceler zifiri karanlık sana,
Dikkat et belin kırılacak, kolların halay mıdır?
Durağa da gidersin, duraktan da gelirsin,
Her gülüşle mutlaka ölürsün,
Uçaklar da uçar şehir şehir,
Düştüğün yerde bir gün kalırsın.
Gülmesin gözlerin, solsun yüzün,
Baharın kışa dönsün işte hüzün,
Baykuşlar tüner bir gün harabelerde,
güneşin batsın, geceye dönsün gündüzün.
Pervane olduk çevrelerde,
Umut kalmadı çehrelerde,
Yansın yüreğin alev gibi,
Umut ararsın büyük harelerde.
Ne hatır kaldı, ne TELVE,
Ocağın üstü boş cezve,
Kırk yıl kırk gün olur buralarda,
Aç elini dua et, kurtarsın seni tevbe.
Süleyman Yüksel