Rafine His
Bir avuç hayallerim vardı…
Etrafı çiçek çiçek,
Renkli ışıl ışıl…
Bir gömütün ardında gizli kaldı,
İlk umutlarım, ilk gözyaşlarım,
İlk rafine hislerim..,
Organları bağışlanmış,
Kadavranın boşluğu gibi hepsi.
“Orada bir köy var uzakta”
Diye başlamalı her cümleye.
Cümlenin kelimelere volta attırması gibi,
Nizamiyenin soğukluğuna mahkum etmeli…
Noktaların her vuruşunda incinmeli…
Kan akmalı sırtımızdan.
Süleyman Yüksel