Vals 1
Ben İsa olamadım sevgili.
Kollarımı açıp çarmıhda dimdik,
Sana bakamadım.
Benden daha iyisi gelsin
Yüreğini taşıyamadım.
Yenilirmiş insan bazen.
Kaybettiklerinin bile manasına varamadan.
Bir Musa da olamadım sevgili.
Ne sabredebildim acılara,
Ne bastonlu yüreğimi denize salabildim.
Beynimde yığınla firavun,
Saçlarımda aklarla,
Öylece kaldım.
Denizin ortasında,
Savrulan kayık gibiyim.
Şimdi anne yüreğine özlemle,
Dalgalar gibiyim.
Beynimde karıncalar,
Ruhumu çalkalar gibiyim.
Nazım da olamadık sevgili.
“Gel”, kal, öl.”
“Geldim, kaldım, öldüm.” de diyemedim.
Telefon soğukluğunu ısıtan sesine hasret
Öylece kaldım.
Enerjisi yitmiş mecalsiz,
Yürekler donuyor buralarda.
Mevlana oldum mesela,
Sevdiğim.
Bir elim semada boşlukta,
Bir elim toprakta boşlukta.
Bir seni saramadım çınar gibi.
Kışa inat çam kokusu burnumda.
Tabutuma yaslanıp yaşayacağım derdim.
Gül içinde kan içire,
Yürekler atıyor şimdi.
Yunus da oldum şiir şiir.
Hep seni anlatan,
Hep seni anımsatan.
Bu böyle yarım kalmayacak derdim.
Ben sensiz ne ederdim.
İşte valsim,
Sana sevdiceğim.
Süleyman Yüksel